"Από την εποχή που ο ιδρυτής της χριστιανικής θρησκείας κήρυξε «απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» κύλησε πολύ νερό στον μύλο της Ιστορίας. Και πολύ περισσότερο αίμα.
Μία από τις κατακτήσεις της νεωτερικότητας ήταν η πραγματοποίηση της διδαχής του Ιησού. Χώρισε τα τσανάκια μεταξύ της πνευματικής ηγεσίας των αρχιερέων από την πολιτική εξουσία. Η τελευταία έπειτα από κόπους και θυσίες έγινε υπόθεση του λαού και όχι του Θεού, όπως μπορούσε καθένας να τον ερμηνεύσει. Οι βασιλείς έχασαν το θεμέλιο της αυταρχικής τους εξουσίας, που το βάφτιζαν «θεϊκή βούληση», και οι ιεράρχες άρχισαν να ασχολούνται περισσότερο με τις ψυχές των πιστών, παρά με την τσέπη ή τα κτήματά τους. Οπως έγραψε και ο Τζον Λοκ «ο κοσμικός ηγέτης δεν έχει επιφορτιστεί με τη φροντίδα των ψυχών περισσότερο από ό,τι οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος. Δεν έχει επιφορτισθεί από τον Θεό, αφού από πουθενά δεν προκύπτει ότι ο Θεός παραχώρησε σε κάποιους ανθρώπους την αρμοδιότητα να εξαναγκάζουν τους άλλους να ασπαστούν το δικό τους θρησκευτικό δόγμα. Ούτε είναι δυνατόν αν αναλάβει ένας κοσμικός ηγέτης τέτοια εξουσία με τη συναίνεση του λαού, επειδή δεν υπάρχει άνθρωπος που θα αμελήσει τη φροντίδα της δικής του σωτηρίας αποδεχόμενος τυφλά την πίστη και τη λατρεία που κάποιος άλλος θα έχει αποφασίσει για εκείνον».
Η γενική σύμβαση είναι ότι η Εκκλησία πρέπει να παραμένει μακριά από την κοσμική εξουσία και συνεπώς από την πολιτική για πολλούς λόγους. Πρώτον, υπάρχει η μακρά και αιματοβαμμένη ιστορία των θρησκευτικών πολέμων, κυρίως στην Ευρώπη. Οταν αντιμάχονται δόγματα με απόλυτες αλήθειες δεν υπάρχει περιθώριο συμβιβασμού. Το δεύτερο ήταν ότι η ανάμειξη με την πολιτική παράγει έριδες και περιφρόνηση· όχι προς τους αρχιερείς που πολιτεύονται αλλά και προς την ίδια τη θρησκεία. Η πολιτική είναι πολύ πεζή διαδικασία για τα υψιπετή διδάγματα των θρησκειών.
Ο Χριστιανισμός δεν βρίσκεται στους πολυέλαιους. Η θεία χάρη δεν έρχεται από την λάμψη τελετών πλούτου και επίδειξης. Αντίθετα με όσα πιστεύουν ορισμένοι, ο Χριστός δίδαξε την αγάπη προς τον Συνάνθρωπο, την αλληλεγγύη και την ταπείνωση.
Το κράτος δεν ανταγωνίζεται την εκκλησία, αφού και οι δύο θεσμοί δουλεύουν από το δικό τους μετερίζι για την ανύψωση των πολλών. Η ρήση του Θεανθρώπου για απόδοση υλικών τιμών στον αρχηγό του κράτους και πνευματικών στον Θεό πατέρα μας, τεκμηριώνει, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι οι δυο θεσμοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.
Σε μια Ελλάδα που μαστίζεται από ανθρωπιστική κρίση, χρέος μας είναι η συνεργασία όσων νοιάζονται για τους πολλούς αντί να υπηρετούν τις τσέπες των ολιγαρχών.
Αυτές τις έννοιες δεν τις κατανοούν οι υπερασπιστές της Συγκυβέρνησης του προτεκτοράτου. Μπλέκουν μαρξισμό με υλισμό, βιώνοντας μια άνευ προηγουμένου σύγχυση καθώς η πνευματική τους αναπηρία τους οδηγεί, για άλλη μια φορά, στον δρόμο του διχασμού. Χωρίς να γνωρίζουν τι δίδαξε ο Μαρξ, χωρίς να έχουν καταλάβει την Χριστιανική διδασκαλία, εξαπολύουν ανακοινώσεις αυτογελοιοποίησης ελπίζοντας ότι θα βασιλεύσουν εάν διαιρέσουν τους Έλληνες πολίτες.
Στην Ελλάδα η ανεξιθρησκία διακηρύχθηκε ήδη από το 1827 στο Σύνταγμα της Τροιζήνας. Στο σημερινό Σύνταγμα (άρθρο 13) προβλέπεται η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης. Εκεί, διακηρύσσεται η προστασία της θρησκευτικής συνείδησης και της θρησκευτικής λατρείας κάθε γνωστής θρησκείας με τον όρο να μην προσβάλλει τα χρηστά ήθη και να μην ασκεί προσηλυτισμό. Βέβαια, επειδή η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρείται «επικρατούσα θρησκεία»(άρθρο 3), αφού εκφράζει τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού (97%), προστατεύεται από κάθε είδος προσηλυτισμού και επιβάλλεται σεβασμός προς αυτήν και τα μέσα που χρησιμοποιεί (ιερείς, μυστήρια, τελετές). Επίσης, η πολιτεία ακολουθεί τις αργίες και το εορτολόγιο της ορθόδοξης Εκκλησίας και πολιτειακοί παράγοντες εκπροσωπούν την πολιτεία στις εορταστικές και επετειακές της εκδηλώσεις. Αυτή η ιδιαίτερη μεταχείριση δε σημαίνει ότι δεν προστατεύονται και οι άλλες θρησκείες ή ομολογίες, αφού στο άρθρο 13 ορίζεται ότι οι λειτουργοί των γνωστών θρησκειών υφίστανται την ίδια εποπτεία της Πολιτείας με εκείνη που υφίστανται οι λειτουργοί της επικρατούσας θρησκείας. Οι χριστιανοί πρέπει να διαφυλάξουν το καθεστώς ανεξιθρησκίας στην Ελλάδα και να συμβάλουν στην εμβάθυνσή του, αφού η ανεξιθρησκία είναι η θεσμική έκφραση του σεβασμού στο συνάνθρωπο.
Ως ανεξιθρησκία ορίζεται η αναγνώριση και ανοχή του δικαιώματος του κάθε ανθρώπου είτε να πιστεύει σε όποια θρησκεία επιθυμεί και να θρησκεύεται ελεύθερα, κατά το δόγμα του, χωρίς περιορισμούς, είτε ακόμα και να μη πιστεύει σε καμία (αθεΐα).
Το Σύνταγμα της Ελλάδος στο άρθρο 13 παράγραφος 2 [2][3] απαγορεύει τον προσηλυτισμό ο οποίος νομικά ορίζεται πιο περιορισμένα, για να μην θίγεται το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης του θρησκευτικού αισθήματος, ως «η με αθέμιτα μέσα προσπάθεια διείσδυσης στην θρησκευτική συνείδηση του άλλου». [4]"
=======================================================================
Ολόκληρο το παραπάνω κείμενο, ήταν η απάντηση της κ.Μακρή στην ερώτηση "γιατί δεν έρχεσαι στο ΣΥΡΙΖΑ". Προφανώς θέλει να πάει, αλλά το ζήτημα είναι αν τη θέλουν οι ΣΥΡΙΖαίοι που μάλλον γελάνε μαζί της και την αποκαλού(σα)ν στα κοινωνικά δίκτυα "ψεκασμένη"..
.jpg)
%20(3).jpg)
