του Μιχάλη Ραμπίδη
Κάθε αύξηση των τιμολόγιων της ΔΕΗ από τον
Δεκέμβρη 1999 ημερομηνία απελευθέρωσης αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (Η/Ε/) και
εντεύθεν, δημιουργεί μια συγχορδία ενοχοποιητικών δημοσιευμάτων και
συγχρονισμένων κανονιοβολισμών σε βάρος της, από τον έντυπο και ηλεκτρονικό
τύπο. Η προβαλλόμενη κοινωνική αγανάκτηση σε βάρος της Επιχείρησης, είναι
δυσανάλογη του μεγέθους των αυξήσεων, όταν..
μάλιστα έντεχνα αποκρύπτεται πως για
το τελευταίο ποσοστό αύξησης 9,2% μόνον
το 1,1% είναι το καθαρό όφελος της ΔΕΗ.
Η ΔΕΗ
και ο ΟΤΕ για περισσότερα από 60 χρόνια εξηλέκτρισαν και συνέδεσαν τηλεφωνικά
και το τελευταίο Ελληνικό χωριό με σκληρή δουλειά και πανάκριβα δίκτυα. Η ΔΕΗ
απέκτησε 7,5 εκατ. πελάτες και ο ΟΤΕ συνέδεσε περίπου 3,5 εκατ. σταθερά
τηλέφωνα. Ο ΟΤΕ ανήκει στους Γερμανούς η ΔΕΗ ακόμα όχι.
Προσπαθούν να φορτώσουν όλα τα δεινά στο
συντεχνιακό συνδικαλιστικό κίνημα. Όμως ακόμα κι αν η λειτουργία του δεν ήταν η
πρέπουσα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι στην
παγκοσμιοποιημένη και καπιταλιστική οικονομία και κοινωνία μας, ο
συνδικαλισμός έχει ‘’κάρτα ελευθέρας’’ στο σύστημα.
Ποια είναι όμως η ευθύνη που έχει το ‘’μακρύ
χέρι’’ του κράτους; Πόσοι ΥΠΕΚΟ υπηρέτησαν πιστά το συμφέρον της ΔΕΗ και πόσοι
ερωτοτροπούσαν με τα συμφέροντα; Πως παίρνονται μέχρι σήμερα οι αποφάσεις για
την πορεία της Επιχείρησης;
J Η ΔΕΗ υποχρεούται να εισπράττει κρατήσεις υπέρ τρίτων Δημοτικά τέλη,
ΕΡΤ κλπ. Πολλοί καταναλωτές δεν
αντιλαμβάνονται ότι το ήμισυ της διμηνιαίας χρέωσης της ΔΕΗ (το ρεύμα είναι
αγαθό πρώτης ανάγκης) πολλές φορές είναι
μικρότερη από το μηνιαίο κόστος
κινητών τηλεφώνων μιας οικογένειας.
J Υποχρεούται να διαθέτει υπέρογκα κονδύλια για Υπηρεσίες Κοινής
Ωφέλειας αρδεύσεις, κονδύλια τοπικών πόρων ανάπτυξης, φράγματα, λίμνες,
αποκαταστάσεις εδαφών κλπ.
J Προσλαμβάνει καθ’ υπόδειξη προσωπικό με βάση τις εκλογικές και όχι τις
υπηρεσιακές της ανάγκες.
J Έπαιρνε δάνεια όχι μόνον για τις δικές της ανάγκες αλλά και για τις
κρατικές.
J Η μετοχοποίηση και η διάθεση του 49% της αξίας των μετοχών της, αντί
για ίδιες επενδύσεις, απορροφήθηκαν από τις μαύρες τρύπες της οικονομίας μας.
J Ανεξάρτητα αν εισπράξει έναν λογαριασμό ή όχι, υποχρεούται να αποδίδει
ΦΠΑ & Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στην Η/Ε καθώς και το ειδικό
κόστος Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας
(ΑΠΕ).
J Υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες, Δήμοι και ενοικιαστές δικτύων, αν και
όποτε θέλουν πληρώνουν.
J Ο κάθε μνημονειόφερτος Υπουργός διορίζει τον πάσα υπάκουο ‘’κηπουρό’’
ως αναπλ. Γεν. Δ/ντή (Κ. Θέο) με μηνιαία αποζημίωση 9.000 € ενώ κατακρεουργεί
με περικοπές το προσωπικό.
J Το αποτέλεσμα πολλών διοικητικών πράξεων,
αλλά και νομικών παρεμβάσεων ήταν
<<δώρα>> της ΔΕΗ σε εργολάβους και αντίδικους.
J Οι κανόνες της απελευθέρωσης Η/Ε και τα ιδιωτικά συμφέροντα καθορίζουν
τη δυνατότητα συμμετοχής της ΔΕΗ στην κατασκευή νέων μονάδων. Φυσικά η ευθύνη
της κρατικής παρέμβασης δεν σταματά εδώ.
∞ Το πρόγραμμα αντικατάστασης παλαιών ρυπογόνων μονάδων με νέες
σύγχρονες καρκινοβατεί, όπως και η λειτουργία ώριμων ορυχείων (Βεύη). Η κατασκευή
της μονάδας 5 Πτολεμαίδας αλλά και της Μελίτης 2 δεν αφορούν μόνο την τοπική
κοινωνία, όπως θέλουν να το παρουσιάζουν, αλλά το εθνικό συμφέρον. Η
αντικατάσταση ρυπογόνων μονάδων με παράλληλη μείωση των προστίμων CO2 όχι μόνον
μειώνουν το κόστος παραγωγής Η/Ε από λιγνίτη, αλλά καθιστούν ανταγωνιστικότερο
το φθηνό ντόπιο καύσιμο. Ο λιγνίτης διασφαλίζει τις αναγκαίες μονάδες βάσεις
στο σύστημα. Εξασφαλίζει ασφάλεια και ανεξαρτησία στην τροφοδοσία Η/Ε και χαμηλές τιμές ρεύματος.
Γνωρίζουν
οι Έλληνες καταναλωτές ότι πληρώνουν κατά μ.ο.
47,2% φθηνότερα την οικιακή ΚWΤ από τους καταναλωτές της ευρωζώνης; Εκεί θέλουν να μας πάνε. Γι’
αυτό απαξιώνουν τη ΔΕΗ. Τα ψαχνά της θέλουν τζάμπα τα συμφέροντα. Σ΄ αυτό
συνηγορούν τα ρεπορτάζ των εντεταλμένων συ(ε)κοφάντιδων του κ Αλαφούζου κ.α.
Σ’ αυτό συμβάλει όμως και η αρτηριοσκληρωτική
λειτουργία του κολλημένου στο παρελθόν συνδικαλιστικού κινήματος, που αρνήθηκε
πεισματικά την κατασκευή νέων μονάδων με συνεργασίες (RWE- ΛΑΡΚΟ- ΑΓΕΤ
ΗΡΑΚΛΗΣ-ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ κλπ), με τα σημερινά συνεπακόλουθα.
Ο εκσυγχρονισμός της ΔΕΗ ακόμα και με την
επιλογή στρατηγικού επενδυτή, αντί για το ξεπούλημά και τη διάλυσή της, με την
πώληση λιγνιτικών μονάδων και υδροηλεκτρικών, (μεταξύ δυο κακών …) είναι
ίσως μονόδρομος.
