10 Φεβ 2016

Η Ευρώπη (πρέπει) να σκεφτεί ξανά πολιτικά

Η στενή δημοσιονομική προσέγγιση εξουθενώνει όποιες προοπτικές έχει η γηραιά ήπειρος να βγει από την κρίση
H εφαρμογή των συνεργατικών και ενωσιακών προοπτικών των ευρωπαϊκών κρατών που παρέμειναν εκτός του Σιδηρού Παραπετάσματος ήταν έμπνευση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ορθώς η Ουάσινγκτον κατανόησε ότι, για να μπορέσει ο ελεύθερος κόσμος να αντέξει τις σοβιετικές πιέσεις, η δυτική Ευρώπη όφειλε να ορθοποδήσει γρήγορα από την καταστροφή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Για τον λόγο αυτόν θεσπίστηκε το Σχέδιο Μάρσαλ, μια γιγαντιαία οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ προς τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη, ενώ παράλληλα στηρίχθηκαν αυτές οι πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό της Ευρώπης (Χριστιανοδημοκράτες, αλλά και Σοσιαλδημοκράτες), που αναζητούσαν τη συνεργασία του ελεύθερου κόσμου και την αξιοποίηση των οικονομικών ευκαιριών που δημιουργεί η ελεύθερη οικονομία.

Από την εποχή της ΕΚΑΧ έως την ΕΟΚ και την Ε.Ε., η λογική της συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών σε πολιτικό αλλά και οικονομικό επίπεδο, με την πάντα κομβική υποστήριξη των ΗΠΑ, αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο των εξελίξεων για την ήπειρό μας.

Και μπορεί στην ευρωπαϊκή «μυθολογία» να έχει αποσιωπηθεί, αλλά και η δημιουργία της ΟΝΕ έγινε με την ενεργό ενθάρρυνση των ΗΠΑ, που θεώρησαν -για άλλη μια φορά ορθώς- ότι η Ευρώπη για να προχωρήσει στον 21ο αιώνα και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της μεταψυχροπολεμικής εποχής έπρεπε να έχει τη Γερμανία ενωμένη. Γι' αυτό η κυκλοφορία του ευρώ και η ενίσχυση των οικονομικών συνεργατικών δομών μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών είχαν πρωτίστως πολιτικά χαρακτηριστικά. Η διαγραφή του εθνικισμού, του σοβινισμού και της εμμονής των Ευρωπαίων να προσεγγίζουν το μέλλον τους μέσω της ανάγνωσης του παρελθόντος και όχι της εξέτασης του παρόντος ήταν οι στόχοι που τέθηκαν, ώστε να μπορέσει η γηραιά ήπειρος να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, πολιτικό και οικονομικό, στον 21ο αιώνα ως πυλώνας του δυτικού κόσμου και όχι ως διακριτή παρουσία.

Ολα αυτά τα δεδομένα, όμως, τον τελευταίο καιρό έχουν εγκαταλειφθεί και στη θέση τους έχει προκύψει μια στείρα βεμπεριανή ανάλυση, η οποία αποτυγχάνει να αναγνωρίσει τις πολιτικές προοπτικές της Νομισματικής Ενωσης και στέκεται μόνο στο δημοσιονομικό κομμάτι της ΟΝΕ. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ευρώπη, ως γεωγραφική ζώνη αλλά και ως σημαντικό μέρος του δυτικού κόσμου, βρίσκεται μπροστά σε μια διαρκή κρίση ταυτότητας. Η στενή δημοσιονομική προσέγγιση εξουθενώνει όποιες προοπτικές έχει η γηραιά ήπειρος να βγει από αυτή τη μακρά κρίση πιο σοφή και περισσότερο ισχυρή σε θεσμικό επίπεδο. Γι' αυτό και είναι αναγκαίο η Ευρώπη να αρχίσει να σκέφτεται ξανά πολιτικά, αναλύοντας όλα τα δεδομένα που επηρεάζουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την παρουσία της. Αν η Ευρώπη καταρρεύσει υπό το βάρος εμμονών, χαμένος θα είναι όλος ο δυτικός κόσμος.

Σπύρος Ν. Λίτσας
*Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Πανεπιστημίου Μακεδονίας
google_ad_client = "ca-pub-7691334551475503"; google_ad_host = "ca-host-pub-1556223355139109"; google_ad_host_channel = "L0001"; google_ad_slot = "4995873471"; google_ad_width = 336; google_ad_height = 280; >
 
Copyright © 2015 Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη