Πλημμυρίσαμε; Άντε! Πέφτω από τα σύννεφα!!!

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

«Πού είναι το κράτος;» θα αναφώνησαν χθες οι κάτοικοι της Δυτικής Αττικής μέσα στην απόγνωσή τους. Άκουγα ...

έναν συμπατριώτη από την Παλιά Κοκκινιά να διηγείται στο ραδιόφωνο πώς έπεσε θύμα της νεροποντής για έκτη φορά από το 1979. Μια φορά ανά έξη έτη. Καθόλου άσχημη επίδοση. Φαντάσου να ήταν μία ανά δύο έτη. Δεκάδες αυτοκίνητα καβάλα το ΄να πάνω στ’ άλλο παρασυρμένα από τα ορμητικά νερά που κατέβηκαν από κάπου. Από τα γύρω βουνά, για να διασχίσουν τους δρόμους που περνάνε μέσα από σπίτια που έχτισαν οι πολυκατοικιάδες πάνω στα ρέματα.

Το κράτος είναι στα Πολεοδομικά γραφεία που εξέδιδαν οικοδομικές άδειες στο όνομα των πολυκατοικιάδων με βάση ένα κωλοσυμβόλαιο που έγραφε πως ο «οικοπεδούχος» είχε αποκτήσει ένα οικόπεδο με χρησικτησία μέσα στο ρέμα. Βούλωσαν τα ρέματα, αλλά το νερό είναι τυφλό και κάνει και αναπηδήσεις. Πέφτει στα ντουβάρια και γκελάρει δολιχοδρομώντας επιδέξια μέχρι να βρει διέξοδο, την οποία βρίσκει πάντοτε και νομοτελειακά. Στο διάβα του γεμίζει τα υπόγεια διαμερίσματα που καταστρατηγούν τον συντελεστή δόμησης και συνεχίζει μέχρι εκεί που δεν υπάρχει εμπόδιο, ώστε να απλώσει την αρίδα του αφρίζοντας.

Το κράτος είναι στα Αστυνομικά Τμήματα, όπου όργανα της τάξης κάνουν τα στραβά μάτια με το αζημίωτο, ώστε οι εργολάβοι να χτίζουν και χωρίς άδεια άμα λάχει. Αν αναλογιστούμε, μάλιστα, ότι αποτελεί έθιμο να χτίζονται αυθαίρετα την ημέρα κάθε εκλογικής αναμέτρησης, όπου τα όργανα της τάξης έχουν τον νου τους αλλού, μπορούμε να υπολογίσουμε πόσες χιλιάδες αυθαίρετα ξεφύτρωσαν στις 26 βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές πλέον ενός δημοψηφίσματος που διεξήχθησαν στη μεταπολίτευση. Πώς αλλοιώς να εξηγήσει κανείς ότι μετά τη μεγαλοφυά «τακτοποίηση» του ιδιοφυούς εισπράκτορα Ποπάι, δεν πουλιέται τίποτε και για τον λόγο ότι πρέπει να έχει προηγουμένως «τακτοποιηθεί», αφού απαγορεύεται επί τέλους η μεταβίβαση οικοδομήματος που φέρει τη σφραγίδα της αυθαιρεσίας. Όλη η Ελλάδα ένα αυθαίρετο και τα ρέματα μπαζωμένα.

Το κράτος είναι στα βουλευτικά και υπουργικά γραφεία, όπου κατέθεταν τον παχυλό οβολό τους οι πολυκατοικιάδες, για να συνεχίσει να κινείται η ατμομηχανή της οικονομίας. Οβολό που μοιραίως φούσκωνε τις τιμές των διαμερισμάτων, όπως οι μίζες φούσκωναν και φουσκώνουν τις τιμές των προμηθειών Δήμων και Δημοσίου.

Το κράτος είναι στις τράπεζες που χορηγούσαν αφειδώς δάνεια για να καλυφθούν οι στεγαστικές ανάγκες της εργατικής τάξης πάνω στις ρεματιές.

Πάντοτε η Δυτική Αττική το θύμα. Σπανίως η Ανατολική Αττική, σπανιότατα η νότια Αττική, στους πρόποδες του Υμηττού, όπου και πάλι οι ρεματιές στενάζουν κάτω από το μπετόν.

Και τα φρεάτια; Κι’ αυτά βουλωμένα. Ποιός νοιάζεται για τον καθαρισμό των φρεατίων; Δεν έχει ψωμί η δουλειά. Μόνο μια φορά είδα στη ζωή μου ν’ αδειάζουν φρεάτια. Ήταν το 1981. Δεν είχε περάσει μία εβδομάδα από την ορκωμοσία της πρώτη κυβέρνησης της «Αλλαγής» [τρομάρα μας] και σ’ όλους τους δρόμους της Αθήνας έβλεπες εργάτες να καθαρίζουν τα φρεάτια. Πολύ πράμα έβγαζαν. Λες και είχαν να καθαριστούν είκοσι χρόνια. Πολύ ευχάριστη, αν και δυσώδης και αποκρουστική, έκπληξη. Υπουργός Δημοσίων Έργων ο άγνωστος τότε Άκης. Δίπλα από κάθε φρεάτιο ένα βουνό βούρκος. Η εικόνα αυτή μούρχεται κάθε φορά που ακούω για τον Άκη ή βλέπω φωτογραφία του με τον Σάλλα, τον Κόκκαλη και τ’ άλλα τα παιδιά. Περίεργος συνειρμός.

Πού είναι το κράτος ρε; Είναι στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στην Ουάσιγκτων, παντού. Διαπραγματεύεται την παραμονή τού παρακράτους στην εξουσία. Ο κ. Τόμσεν έδωσε χρήμα με ουρά για να διατηρήσει στην εξουσία τους διεφθαρμένους. Και θέλει να το πάρει πίσω. Τι κι’ αν πλημμύρισαν χθες κι’ έχασαν το βιος τους εξ αιτίας των διασωθέντων διεφθαρμένων αυτοί που πρέπει να αποπληρώσουν τα δανεικά της σωτηρίας της αλήτ;

Πάντως, πρέπει να ομολογήσω ότι μέσα σ’ όλη αυτή τη ζοφερή εικόνα της καταστροφής και του πόνου εγώ σκέφτηκα θετικά. «Think positive» λένε οι μορφωμένοι, ενώ οι αμόρφωτοι λένε «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Εχάρην, λοιπόν, χαράν μεγάλην σαν διαπίστωσα ότι σ’ όλα τα ραδιόφωνα και σ’ όλα τα κανάλια άκουγα επί τέλους ότι τα νερά αντλούνται και δεν απαντλούνται. Λίγο τόχεις αυτό;

Σωτήριος Καλαμίτσης

Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄