Παρατηρητήριο Δημοτικού Συμβουλίου # 1

Το δημοτικό σχήμα Μένουμε Θεσσαλονίκη Σχολιάζει τα λεχθέντα & Ψηφισθέντα στο ΔΣ

Συνεδρίαση 15/09/2014, διάρκεια 9 ώρες (!), θέματα 158 + 1 εκτός ημερησίας διάταξης :

1

Επανέλαβε 3-4 φορές ο Γιάννης Μπουτάρης ότι επιθυμεί την μόνιμη πεζοδρόμηση της Λεωφόρου Νίκης. Πότε δήμαρχε; Προτού να έχει ολοκληρωθεί το μετρό, το τραμ, και δοθεί λύση με τα λεωφορεία της πόλης; Όταν οι αλόγιστες πεζοδρομήσεις θα έχουν οδηγήσει την Θεσσαλονίκη σε κυκλοφοριακό έμφραγμα; Και τότε τι θα γίνει; Μήπως άραγε με πρόσχημα την πεζοδρόμηση της Λεωφόρου Νίκης, θα υπάρξει ολική επαναφορά της Υποθαλάσσιας Αρτηρίας ως μόνης λύσης στην δύσκολη εξίσωση ήπια κυκλοφορία-πεζόδρομοι-βιώσιμη μετακίνηση; Μακάρι να βγούμε δύσπιστοι και κακοί.

2

Άλλες 3-4 φορές μας είπε ότι η διοίκησή του είναι εχθρική προς το αυτοκίνητο, δηλώνοντας ότι με τα έργα της θα αυξήσει έμμεσα το κόστος μετακίνησής του, για να εξαναγκάσει τους πολίτες να το εγκαταλείψουν. Φάουλ, δήμαρχε, κλασικό παράδειγμα κακής διακυβέρνησης που λένε και οι αμερικάνοι (bad governance). Θα μιλήσουμε στην γλώσσα σου για να μας καταλάβεις. Επειδή το κάπνισμα βλάπτει θα κυνηγήσεις τους καπνιστές; Η καταπολέμηση του αυτοκινήτου πραγματοποιείται μόνο και εφόσον δημιουργήσεις βιώσιμα, φτηνά μέσα μεταφοράς. Μέχρι τότε, οποιαδήποτε πολιτική αύξησης του κόστους χρήσης του αυτοκινήτου λειτουργεί αναγκαστικά εις βάρος της ελεύθερης μετακίνησης –και δη των φτωχότερων. Με τον ΟΑΣΘ σε τέτοια χάλια, με την καθυστέρηση του μετρό να κινδυνεύει να γίνει σήμα κατατεθέν της πόλης δίπλα στον Λευκό Πύργο, με το «έγκλημα Καραμανλή» που ξήλωσε το τραμ, και την μη-επαναφορά του τόσες δεκαετίες πώς θα μετακινηθεί ο έρμος ο κάτοικος; Κι όλα αυτά τα λέμε εμείς που κυκλοφορούμε χειμώνα-καλοκαίρι με το ποδήλατο ως αντιρρησίες συνείδησης του αυτοκινήτου.

3

Πολύ ωραία ιδέα αυτήν με την υπογειοποίηση των κάδων απορριμμάτων στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Μέσα κι εμείς. Με την προϋπόθεση ότι η τελική διαχείριση απορριμμάτων θα παραμείνει δημόσια και θα προσανατολιστεί στην ανακύκλωση και την επαναχρησιμοποίηση –μέσω συνεταιρισμών. Γιατί στην διαφορετική περίπτωση που θα επικρατήσει η καύση και οι ιδιώτες, έχουμε κάνει «δώρο» σε αυτούς μια πολύ σημαντική υποδομή. Κατασκευασμένη με δημόσιο χρήμα. Οικολόγοι είμαστε, αφελείς, όχι.

4

Μας είπε ο δήμαρχος: Η «θερμική επεξεργασία» (πολιτικά ορθή ορολογία για την καύση των απορριμμάτων) θα λειτουργεί μετά την ανακύκλωση. Μα τα δύο αυτά είναι ασυμβίβαστα και θα εξηγήσουμε γιατί: Ο ιδιώτης που διαχειρίζεται την θερμική επεξεργασία, θεωρεί τα απορρίμματα πρώτη ύλη για την επιχείρησή του. Η ανακύκλωση, το ίδιο. Γιατί να «χαρίζει» ο ιδιώτης της καύσης δωρεάν πρώτη ύλη στην ανακύκλωση; Και μετά, υπάρχει κάτι άλλο. Ως μέθοδος επεξεργασίας απορριμμάτων η καύση απαιτεί μεγάλες επενδύσεις, σύγχρονα μηχανήματα και δημιουργεί λίγες θέσεις εργασίας. Αντίθετα, η ανακύκλωση είναι μια σχετικά απλή μέθοδος, που απαιτεί πολύ λιγότερα λεφτά, λιγότερη τεχνολογία και περισσότερα εργατικά χέρια. Ποια μέθοδος άραγε συμβάλει περισσότερο στο μεγαλύτερο πρόβλημα της πόλης μας, την ανεργία; Ρητορικό ερώτημα.

5

Πλατεία Χρηματιστηρίου. Ψηφίστηκε η πίστωση προκαταβολής στην ανάδοχο εταιρεία για τις εργασίες. Αποφασίστηκε να μετακινηθούν και οι πιάτσες των φορτηγών. Θέση του Μένουμε Θεσσαλονίκη είναι ότι τέτοιου τύπου αναπλάσεις υπό το πρόσχημα του εξευγενισμού (αγγλιστί Gentrification) συμβάλλουν στην «βαλσαμοποίηση» του ιστορικού κέντρου, για να παραδοθεί έπειτα βορά στα λαίμαργα χέρια της βιομηχανίας της αναψυχής και της διασκέδασης. Ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου είπε ορισμένα σχετικά, για να ξορκίσει το κακό και να αποφύγει την δική μας πολυλογία στο ζήτημα. Ωστόσο, πολύ φοβούμαστε, ότι η όχληση που θα δημιουργήσει η ανάπλαση θα δώσει ένα ακόμη αποφασιστικό χτύπημα στις άλλες οικονομικές δραστηριότητες της περιοχής, που έχουν «γονατίσει» από την κρίση, τον αθέμιτο ανταγωνισμό των εισαγόμενων, και των εμπορικών κέντρων. Κι εδώ, μακάρι να βγούμε δύσπιστοι και κακοί.

6

Και επειδή μιλήσαμε για εξευγενισμό (Gentrification) του ιστορικού κέντρου. Ας διδαχθούμε από τις ανάλογες διεθνείς εμπειρίες. Όπου επιβλήθηκε με τέτοιους όρους, στις υποβαθμισμένες ζώνες των ιστορικών κέντρων, εξελίχθηκε η ακόλουθη διαδικασία: Συγκεντροποίηση της ιδιοκτησίας λόγω της προσδοκίας αύξησης της αξίας των ακινήτων-αύξηση της αξίας των ακινήτων-υποβάθμιση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων-επικράτηση των «μεγάλων» της κτηματομεσιτικής, της εστίασης, της λιανικής, και της διασκέδασης. Μπορούμε να το αποφύγουμε; Τα αντισταθμιστικά μέτρα για την διατήρηση της πολυλειτουργικότητας του ιστορικού κέντρου, και των μεικτών χρήσεων προέχουν των αναπλάσεων και πρέπει να καθορίζουν τον χαρακτήρα της. Ούτως ή άλλως, οι ζώνες της νυχτερινής διασκέδασης του κέντρου, κινδυνεύουν να το καταπιούν ολόκληρο (Ροτόντα, Ολύμπου, Ζεύξιδος-Ικτίνου, Βαλαωρίτου, Λαδάδικα, παραλιακή, λιμάνι, και άλλες, ουκ έστιν αριθμός).

7

Αναπλάσεων συνέχεια. Τι θα γίνει; Όπου αποκαθίσταται και συμμαζεύεται ο δημόσιος χώρος θα λεηλατείται από τον «ιμπεριαλισμό» των τραπεζοκαθισμάτων; Θα αφήσουμε καμία σπιθαμή αυτής της πόλης ελεύθερη;

8

H Κόκα Κόλα πάει με όλα; Την ίδια στιγμή που η πολυεθνική «καταστρέφει κεφάλαιο» (και εργοστάσια και θέσεις εργασίας) στην πόλη μας, ο δήμαρχος παρίσταται στον αγιασμό των σχολείων όπου η πολυεθνική χρηματοδότησε την ανακαίνισή τους. Κι ασ’ τους απολυμένους να φωνάζουν. Για να δείτε, δε, από που τα έχει βγάλει τα λεφτά η πολυεθνική για να πετάει ως άλλη «γηραία και φιλάνθρωπη πλουσία» ψίχουλα στα σχολεία, δεν έχετε παρά να ρίξετε ένα μπουκάλι κόκα-κόλα σε έναν βουλωμένο νεροχύτη.

9

Ωραία τα «μπάλωσε» ο δήμαρχος περί ελληνογερμανικής συνέλευσης συνεργασίας. Καλή ιδέα, κακός ο Φούχτελ. Όπως στο Χόλυγουντ, πάντα ένας φταίει, ο κακός. Κι όμως. Ο επιτετραμμένος της γερμανίδας προέδρου δεν δρα ημι-αυτόνομα όπως ισχυρίστηκε ο δήμαρχος. Στο κάτω-κάτω της γραφής, δέχεται απευθείας εντολές από την Πρόεδρο και την ενημέρωνει κάθε βδομάδα για τα αποτελέσματα μιας συμφωνίας συνεργασίας που η ίδια υπέγραψε και που συμμετέχουν όλα τα κόμματα του γερμανικού κοινοβουλίου. Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε το οργανόγραμμα που παρουσιάζει η ίδια η ελληνογερμανική συνέλευση [πηγή: εδώ], για το πώς λειτουργεί το δίκτυο της συνεργασίας. Είναι όλοι εκεί: Η Task Force του αξιαγάπητου Ράιχενμπαχ, ο Φούχτελ, η DGV, ο υπουργός Εσωτερικών, Υπουργεία, Επιμελητήρια, Πρεσβείες, Προξενεία, και βέβαια τα ιδρύματα όλων των γερμανικών πολιτικών κομμάτων. Είπαμε, ο ιμπεριαλισμός της γερμανικής πολιτικής ασκείται συλλογικά από σύσσωμο το πολιτικό σύστημα. Βαθιά αυτή η παράδοση στο Γερμανικό Κράτος.

10

Μεγάλη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο για τα Δημήτρια. Σε λάθος βάση, κατά την άποψή μας. Ζήτημα δεν είναι η παραγωγή θεαμάτων, αλλά πολιτισμού. Ας ίδρυε ο δήμος από ένα κοινωνικό-πολιτιστικό κέντρο σε κάθε διαμέρισμα (Κυψέλες Πολιτισμού) και ας έβαζε μπροστά την προώθηση της πολιτιστικής παραγωγής στις γειτονιές. Με ομάδες χορού, θεάτρου, μουσικής, φωτογραφίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής κ.ο.κ. Πολύ σύντομα, η δραστηριότητά τους θα έδινε «στο πιάτο» πολιτιστικό έργο για ένα δυνατό φεστιβάλ της πόλης.

11

«Τα ξέρω αυτά περί της τουρκικής πολιτικής», μας είπε ο Γιάννης Μπουτάρης. «Αλλά εγώ είμαι δήμαρχος και όχι υπουργός εξωτερικών και με ενδιαφέρει να έρθουν εδώ οι τουρίστες, να παραμείνουν, και να έρθουν αύριο περισσότεροι». Ωραία! Πρώτη φορά βλέπουμε Δήμαρχο Θεσσαλονίκης (ποιάς;;; της Θεσσαλονίκης, που έχει τέτοια θέση στα Βαλκάνια) να ομολογεί ότι αδιαφορεί πλήρως για την γεωπολιτική πραγματικότητα και τους συσχετισμούς της ισχύος –το αποφασιστικό πεδίο, δηλαδή, που θα κρίνει σήμερα και αύριο, την ελευθερία μας. Ή μήπως έχει αποδεχθεί το τετελεσμένο, και άρα το ζήτημα είναι να συναλλασσόμαστε με τους «ανακτορικούς» της νέας υψηλής Πύλης;

12

Αντίστοιχα μεγάλη συζήτηση για την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Και πάλι σε λάθος βάση. Ο Δήμαρχος προσανατολίζεται στην γνωστή συνταγή «Εμπόριο & Ψυχαγωγία». Ο Σταύρος Καλαφάτης ψελλίζει κάτι μεγαλόπνοα για το «Νταβός» της Θεσσαλονίκης… Στον ουρανό των «καθαρών ιδεών». Το ζήτημα είναι να κάνουμε μια έκθεση της πόλης και να προβάλλουμε ότι παράγουμε εμείς. Σε κάθε επίπεδο: Να πούμε στον περίγυρό μας, αυτό είναι το δημιουργικό πρόσωπο της πόλης και της ευρύτερης περιοχής μας. Τότε ναι, ίσως υπάρξουν προϋποθέσεις για μια καινούρια άνοιξη, που λέει και ο ποιητής.

13

Στο «γήπεδο» του δημοτικού συμβουλίου, η «Πρωτοβουλία» παίζει ένα ακαταμάχητο σύστημα: 3-1-1. Τρείς αντιδήμαρχοι (Ζέρβας, Παππάς, Καπόν) είναι ατσίδες στα τεχνοκρατικά, και σε τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί αν αποπειραθείς έναν στεγνό διοικητικό πόλεμο χαρακωμάτων. Ο Αβραμόπουλος, ως πρόεδρος του ΔΣ, είναι απόλυτος άρχων της διαδικασίας –δεν του ξεφεύγει τίποτα– και καταφέρνει να παρουσιάζει ένα κλίμα «οικογενειακών σχέσεων» ακόμα κι όταν βγαίνουν τα μαχαίρια. Ο Γιάννης Μπουτάρης με το προσωπικό του, ιδιαίτερο στυλ, είναι δεξιοτέχνης στο να πετάει τις μπαλιές της αντιπολίτευσης στην κερκίδα, αποφεύγοντας όπου χρειάζεται την πολύ επικίνδυνη ουσία. Επομένως, όσοι αναλίσκονται στην «αντιπολίτευση χαρακωμάτων» πολύ συχνά είναι σαν να χτυπούν με φόρα το κεφάλι τους στον τοίχο.

Απέναντι σε αυτήν την διάταξη, εμείς θα συνεχίσουμε στην συνταγή που μας έβγαλε μέχρι τώρα ασπροπρόσωπους. Πολιτικό και ιδεολογικό αντάρτικο, με έμφαση στην προγραμματική αντιπαράθεση και την στρατηγική για το μέλλον της πόλης, για την αποδόμηση της πολιτικής που ασκεί η διοίκηση. Αν και, είναι σαφές, έχουμε να μάθουμε πολλά ακόμα.

14

Το τονίσαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο και θα το ξαναπούμε. Η μόνη λύση για να αντιμετωπίσουμε την πολιτική της «αποικίας χρέους» που επιβάλλει η κυβέρνηση στην πόλη μας, με καταιγιστικές εκποιήσεις, ξεπουλήματα και αναδιαρθρώσεις, είναι ένα πλατύ κοινωνικό μέτωπο ενότητας, όπου τα κόμματα και οι γραμμές τους θα κάνουν ένα βήμα πίσω. Όπως έγινε στο δημοψήφισμα της 18ης Μαΐου και νικήσαμε. Δεν μιλάμε, όπως άλλοι, για μια ενωτική σούπα που θα συγκαλύπτει τις ιδεολογικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις. Αλλά να μην εξελίσσονται αυτές στην κατίσχυση του κομματικού πατριωτισμού έναντι του κοινού στόχου. Ό,τι συνέβαινε δηλαδή όποτε χάναμε…

15

Σε μια αποστροφή του λόγου του, είπε ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης ετοίμασε μια πιλοτική μελέτη διοικητικής αναδιάρθρωσης σε συνεργασία με την Τάσκ Φορς (Task Force) του διαβόητου Ράιχενμπαχ. Ακούσαμε καλά; Κι αν ναι, έχουμε τρομερή περιέργεια να μάθουμε τι λέει αυτή η ‘πιλοτική έκθεση’…

16

Αδελφοποιημένοι είμαστε με την Κολονία, της οποίας την πολιτική εκθειάζει όπου σταθεί και όπου βρεθεί ο δήμαρχος. Για το 2012, τουλάχιστον, ήταν η δεύτερη πιο χρεωμένη πόλη της Γερμανίας με ‘άνοιγμα’ δύο και κάτι δισ.€. Επειδή είμαστε δύσπιστοι και κακοί, αναρωτιόμαστε: Μήπως η χρεοκοπημένη πόλη πρότυπό μας, αξιώνει κάτι από την ειδική της σχέση με την Θεσσαλονίκη; Κάποτε ο πρώην πρέσβης της Γερμανίας στην Θεσσαλονίκη, Όπενμάγιερ, είχε μιλήσει για ‘συμπράξεις’ γερμανικών και ελληνικών δήμων στον τομέα των απορριμμάτων. Εννοούσε άραγε κάτι που να σχετίζεται με αυτό;

17

«Αν δεν πουληθεί το λιμάνι θα γίνει ‘μαρινάκι’», είπε ο Δήμαρχος, όταν ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης και εμείς του υπενθυμίσαμε την πρόσφατη μεταστροφή του στο ζήτημα της πώλησης του ΟΛΘ. «Σήμερα έχει καταντήσει να έχει μόνο ένα πλοίο της γραμμής», συμπλήρωσε. Μάλιστα! Και γι’ αυτό φταίει ο δημόσιος χαρακτήρας του, και όχι η κυβερνητική πολιτική που μεθοδεύει την απαξίωσή του για να το δώσει για μερικά ψίχουλα! Λίγο αργότερα ανακοίνωσε ότι οι διαπραγματεύσεις για την σύσταση γραμμής κρουαζιερόπλοιου Θεσσαλονίκη-Σμύρνη έχουν μάλλον θετική έκβαση. Δηλαδή, η Θεσσαλονίκη να συνδέεται με τη Σμύρνη, όχι όμως με την Πάρο ή την Αλόννησο! Εξαιρετικά. Κι ύστερα όσοι μιλάμε για γεω-οικονομική (και κατά συνέπεια, πολιτική) δορυφοριοποίηση της Ελλάδας στην Τουρκία είμαστε «υπερβολικοί». Από κάτω, ο Σταύρος Καλαφάτης της Νέας Δημοκρατίας, χαμογελούσε με νόημα. Μπορεί να σηκώνει τις σημαίες της «ανεξαρτησίας» ο δήμαρχος, αλλά, όπως δήλωσε και ενώπιον του Ανδρέα Παπαμιμίκου της ΝΔ, δεν παύει να «στηρίζει την κυβερνητική πολιτική».

Υ.Γ. Για την πρότασή του Δημάρχου να ιδρυθεί «Μουσείο Ολοκαυτώματος» στην Θεσσαλονίκη θα τοποθετηθούμε με ολοκληρωμένο κείμενο τις επόμενες ημέρες.