Για να εμπεδώσει, όμως, ο λαός αίσθημα εμπιστοσύνης προς τη Δικαιοσύνη, πρέπει πρωτίστως να σέβεται τον εαυτό της η ίδια, αλλά να τη σέβονται και η Βουλή και η Κυβέρνηση, ήτοι η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία. Για να δούμε, όμως, τί συμβαίνει στην πράξη.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εκατοστή ενδέκατη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή τρίτη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και πεντηκοστή δεύτερη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Όταν στους πολιτικούς δεν αρέσει μία δικαστική απόφαση ή ενέργεια, επειδή πλήττει τα λαμόγια του κόμματός τους, εξαπολύουν μύδρους κατά δικαστών και εισαγγελέων. Αντιθέτως, οι αντίπαλοι πολιτικοί εκθειάζουν το έργο των δικαστικών λειτουργών.
Όταν κάποιος απλός πολίτης ή έστω επώνυμος κατακρίνει μια δικαστική απόφαση, πολλοί τον επαναφέρουν στην τάξη με το επιχείρημα ότι δεν επιτρέπεται να κρίνουμε τις δικαστικές αποφάσεις. Διαφωνώ, βέβαια, με την άποψη αυτή, επειδή πιστεύω ότι η κριτική επιβάλλεται και δεν πρέπει να ενοχλεί τους δικαστικούς λειτουργούς, αρκεί να είναι καλόπιστη και επιστημονική. Αν είναι πρετεντέρικη, καλώς κάνουν και δυσανασχετούν οι δικαστικοί λειτουργοί.
Για να εμπεδώσει, όμως, ο λαός αίσθημα εμπιστοσύνης προς τη Δικαιοσύνη, πρέπει πρωτίστως να σέβεται τον εαυτό της η ίδια, αλλά να τη σέβονται και η Βουλή και η Κυβέρνηση, ήτοι η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία. Για να δούμε, όμως, τί συμβαίνει στην πράξη.
Μετά την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου ρωτήθηκε ο τότε πρωθυπουργός Γιωργάκης Παπανδρέου από δημοσιογράφο «τί θα γίνει, αν το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνει ότι το Μνημόνιο είναι αντισυνταγματικό;». Ο πρωθυπουργός απήντησε ότι «Αυτή θα είναι μία νομική άποψη», όπερ έστι μεθερμηνευόμενο ότι εκείνος και η κυβέρνησή του θα συνέχιζαν να το εφαρμόζουν παρά την αντίθετη απόφαση που ενδεχομένως θα εξέδιδε το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, μέλη του οποίου μετέχουν στο περίφημο Μισθοδικείο, το οποίο διαπίστωσε αντισυνταγματικότητα στις λόγω του Μνημονίου περικοπές των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών. Ευτυχώς για τον Γιωργάκη, το ΣτΕ έκρινε ότι το Μνημόνιο είναι συνταγματικό.
Όταν το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε ότι είναι αντισυνταγματικό τόσο το χαράτσι που είχε επιβληθεί στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα όσο και η διακοπή της ηλεκτροδότησης λόγω μη πληρωμής του χαρατσιού, ο υπουργός Οικονομικών Ιωάννης Στουρνάρας δήλωσε ότι η ΔΕΗ θα συνεχίσει να το εισπράττει παρά τη δικαστική απόφαση. Εν συνεχεία προσέφυγε η ΔΕΗ στον Άρειο Πάγο και ω του θαύματος η απόφαση του Πρωτοδικείου ανετράπη ως προς την κρίση περί αντισυνταγματικότητος του χαρατσιού.
Όταν ο εισαγγελέας Πεπόνης άσκησε ποινική δίωξη κατά του Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Γεωργίου, ο τελευταίος δήλωσε με περισσή θρασύτητα ότι δεν βλέπει τον λόγο να παραιτηθεί, αφού η εναντίον του δίωξη είναι παράνομη. Δηλαδή ο Πεπόνης παρενόμησε κατά τον κύριο [τρόπος του λέγειν] Γεωργίου.
Όταν ο αυτός εισαγγελέας κίνησε προκαταρκτική εξέταση για τα τραπεζικά θαλασσοδάνεια που είχαν δοθεί στα κόμματα χωρίς καμμία αξιόχρεω εξασφάλιση, η νομοθετική εξουσία έσπευσε να αποσπάσει από τα χέρια του τους τραπεζίτες με ειδική διάταξη νόμου.
Όταν η εισαγγελέας Πόπη* Παπανδρέου άσκησε δίωξη κατά της Α. Σακελλαρίου, Προέδρου του ΤΧΣ, ο αυτός υπουργός Ιωάννης Στουρνάρας δήλωσε ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην κ. Σακελλαρίου, η οποία κάνει πολύ καλά τη δουλειά της, εξ ου και δεν υπάρχει λόγος να παραιτηθεί.
Ουδείς ποινικώς διωκόμενος δημόσιος λειτουργός υποχρεούται να παραιτηθεί λόγω της διώξεως. Αν είναι χαμηλόβαθμος, τίθεται σε αργία κατά τον νόμο. Αν είναι υψηλόβαθμος απόκειται στην κρίση του να θεωρήσει ότι θίγεται και ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντά του όσο διαρκεί η ανάκριση και η όλη διαδικασία που αποτελεί μια σκιά στην προσωπικότητά του και στα πεπραγμένα του. Είναι θέμα ευθιξίας, πέτσας, τσίπας, την οποία, δυστυχώς, δεν διαθέτει η συντριπτική πλειονότητα των δημόσιων λειτουργών. Έτσι, ο ελληνικός λαός αποκομίζει την εντύπωση ότι δικαιούται και αυτός να γράφει εις τα παλαιότερα των υποδημάτων του τη Δικαιοσύνη, αφού αυτό πράττουν κατά σύστημα οι κυβερνώντες και νομοθετούντες.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
*Ποιό να είναι, άραγε, το πραγματικό της όνομα; Υπογράφει ως «Πόπη». Είναι δυνατόν να βαπτίστηκε «Πόπη»;