[Πεντηκοστή ένατη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ
(βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html ) και πεντηκοστή πρώτη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Δεν θυμάμαι υπουργό να έχει μιλήσει για φτωχούς στην Ελλάδα. Έχω ακούσει για οικονομικά ασθενέστερα στρώματα κ.λπ., αλλά για φτωχούς δεν είχα ακούσει. Μέχρι που μίλησε για φτωχούς ο τεράστιος υπουργός Χατζηδάκης, για να εξηγήσει ότι οι φτωχοί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε από τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, ενώ υπενόησε ότι οι εύποροι θα πρέπει να αρχίσουν να τρέμουν. Δεν μας είπε, όμως, ποιός είναι σήμερα, κατ’ αυτόν, φτωχός. Ακριβώς όπως αποφεύγουν όλοι οι υπουργοί να αναφερθούν στα κριτήρια που πρέπει να πληροί κάποιος, ώστε να χαρακτηρισθεί φτωχός και να εξαιρεθεί η κατοικία του από τον πλειστηριασμό. Ούτε φυσικά μάς διευκρίνισε κανείς μέχρι σήμερα, αν η πρώτη κατοικία του «φτωχού» θα εξαιρείται από τον πλειστηριασμό τόσο έναντι των τραπεζών όσο και έναντι του Δημοσίου και παντός τρίτου. Ποιός είναι, λοιπόν, σήμερα φτωχός τη περιουσία;
Παράδειγμα: είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και έχω αγοράσει από το 1995 διαμέρισμα 120 μ2 με δάνειο, το υπόλοιπο του οποίου ανέρχεται σήμερα σε € 70.000. Το εισόδημά μου από € 40.000 μέχρι το 2010 έχει μειωθεί σήμερα στις € 8.000. Ίσα-ίσα που τα φέρνω βόλτα για να ζήσω την οικογένειά μου. Αδυνατώ, λοιπόν, να πληρώσω τη δόση των €250 που μου όρισε η τράπεζα κατόπιν ρυθμίσεως, η οποία, παρεμπιπτόντως, εκτινάσσει μακροπροθέσμως το χρέος μου στα ύψη. Πρέπει να πληρώσω και χαράτσι € 1500 το χρόνο. Του χρόνου θα πληρώσω φόρο και για το εισόδημα των € 8.000. Είμαι φτωχός, μαλάκας ή Χατζηδάκης;
Προ ημερών άκουσα έναν απελπισμένο πολίτη να λέει ότι έχει ένα διαμέρισμα που αγόρασε με δάνειο, όπου διαμένει με την οικογένειά του, και ένα μικρό διαμέρισμα που κληρονόμησε από τον πατέρα του, το οποίο νοικιάζει και εισπράττει ένα μικρό ενοίκιο. Ρώτησε, λοιπόν, τον Βορίδη πώς θα τα φέρει βόλτα με τόσα χαράτσια και τέτοια ύφεση. Κι’ εκείνος του έριξε την ιδέα, ως εμπνευσμένος επενδυτικός σύμβουλος, να μετακομίσει στο μικρό διαμέρισμα και να νοικιάσει το μεγάλο, ώστε να εισπράττει μεγαλύτερο ενοίκιο και να μπορεί να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του. Καλά, αυτός ο τύπος δεν έχει ακούσει για ξενοίκιαστα διαμερίσματα; Δεν έχει ακούσει για συναινετικές μειώσεις μισθωμάτων μέχρι και 50%; Δεν έχει ακούσει ούτε για διαμερίσματα μισθωμένα, όπου ο μισθωτής δεν πληρώνει λόγω αδυναμίας μίσθωμα, αλλά ο ιδιοκτήτης τον αφήνει να μένει μέσα για να πληρώνει τουλάχιστον τα κοινόχρηστα; Και το χαράτσι ποιος το πληρώνει ρε Μάκη Τσεκουράτε; Ο μισθωτής;
Αξίζει, όμως, να αναφερθώ σε συνέντευξη του παραιτηθέντος Προέδρου της Ενιαίας Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων κ. Βασιλείου Φλωρίδη, περί του οποίου οσονούπω, ο οποίος δήλωσε το εξής πολύ απλό: «Το άρθρο 388 του Αστικού Κώδικος προβλέπει πως αν αλλάξουν άρδην οι συνθήκες υπό τις οποίες καταρτίσθηκε μία σύμβαση, δικαιούται ο συμβαλλόμενος να ζητήσει αναπροσαρμογή της παροχής του». Αυτό πρέπει να γίνει και εν προκειμένω με τα τραπεζικά δάνεια επί τη βάσει του εξής απλού συλλογισμού: όταν πήρα το δάνειο των € 100.000 για να αγοράσω το σπίτι μου, το σπίτι άξιζε € 100.000 και εγώ είχα τη δυνατότητα να αποπληρώνω το δάνειο με βάση τις συμφωνηθείσες μηνιαίες δόσεις. Σήμερα το σπίτι μου αξίζει € 30.000 και εγώ οφείλω ακόμη € 70.000. Πώς είναι δυνατόν να εξακολουθώ να οφείλω € 70.000 και όχι € 21.000;».
Σχετικώς εκδόθηκε προ ημερών η απόφαση 333/2013 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής, το οποίο έκρινε ότι δεν είναι δυνατόν οι τράπεζες να μένουν αλώβητες και να φέρνει στις πλάτες του την κρίση μόνον ο δανειολήπτης. Με αυτό το σκεπτικό απέρριψε αίτηση της τράπεζας να μειώσει σε € 200.000 την τιμή πρώτης προσφοράς, ώστε να καταστεί καρποφόρος ο πλειστηριασμός του ακινήτου. Το ιστορικό έχει ως εξής: όφειλε ο δανειολήπτης € 500.000. Η τράπεζα κίνησε τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης και όρισε τιμή πρώτης προσφοράς το ποσό των € 600.000. Ο πλειστηριασμός απέβη άκαρπος, επειδή ουδείς εμφανίσθηκε να «χτυπήσει» το ακίνητο. Τότε η τράπεζα ζήτησε από το δικαστήριο να μειώσει την τιμή πρώτης προσφοράς σε € 400.000, ώστε να υπάρξουν πλειοδότες. Το δικαστήριο δέχθηκε την αίτηση, αλλά ο πλειστηριασμός απέβη και πάλι άκαρπος. Τότε υπέβαλε η τράπεζα τρίτη αίτηση ζητώντας να ορισθεί στα € 200.000 η τιμή πρώτης προσφοράς, αλλά το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση με το ανωτέρω σκεπτικό. Τα ζητήματα που τίθενται εν προκειμένω είναι τρία:
1] Θα παραμείνει η εν λόγω απόφαση ή θα ανατραπεί καθώς θα ανεβαίνει τις βαθμίδες δικαιοδοσίας [Εφετείο, Άρειος Πάγος]; Θυμηθείτε τότε που το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε αντισυνταγματικό το χαράτσι και την είσπραξή του μέσω της ΔΕΗ. Ο Στουρνάρας έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του την απόφαση και είπε δημοσίως στη ΔΕΗ να συνεχίσει να εισπράττει ως αν μη είχε συμβεί τίποτε [αυτό ονομάζεται «σεβασμός στις δικαστικές αποφάσεις»]. Εν συνεχεία, δεν πήγε την υπόθεση στο Εφετείο, αλλ’ απ’ ευθείας στον Άρειο Πάγο, καθ’ ο είχε δικαίωμα. Και ω του θαύματος η απόφαση ανετράπη. Βλέπετε οι πρωτοδίκες είναι άτακτοι και δεν έχουν ακόμη ενσωματωθεί στο σύστημα.
2] Ποιοί είναι αυτοί άραγε, οι οποίοι μετέχουν σε πλειστηριασμούς ακινήτων στη σημερινή εποχή; Ελέγχονται για το πόθεν έσχες, ευθύς ως αποκτήσουν το ακίνητο και όχι μετά από 3-4 χρόνια;
3] Από το γεγονός ότι η τράπεζα ζήτησε δύο φορές να μειωθεί η τιμή πρώτης προσφοράς φαίνεται ότι η τράπεζα δεν επιθυμεί να αποκτήσει το ακίνητο ή δεν επιθυμεί να το αποκτήσει σε υψηλή τιμή. Αν το επιθυμούσε, θα το έπαιρνε εκείνη στον πρώτο πλειστηριασμό ή στον δεύτερο συμψηφίζοντας μέρος της απαίτησής της με την τιμή πρώτης προσφοράς. Ζήτησε, λοιπόν, να μειωθεί ακόμη η τιμή πρώτης προσφοράς, ώστε, αν τελικά αποφασίσει να το πάρει εκείνη, να το πάρει στην τιμή των € 200.000 και να έχει και υπόλοιπο να παίρνει από τον δανειολήπτη, προκειμένου σε καμμία περίπτωση να μη γράψει χασούρα στα βιβλία της. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα στην προκείμενη περίπτωση. Η τράπεζα δεν θέλει να χάσει ούτε ευρώ, έστω και αν καταστραφεί γύρω το σύμπαν. Με άλλα λόγια: η νομιναλιστική αρχή ότι μία νομισματική μονάδα ισούται με μία νομισματική μονάδα [€ 1 = € 1] δεν μπορεί να ισχύει σε περιόδους κρίσεων. Και τ’ άλλα που λένε οι υπουργάρες τύπου Χατζηδάκη και Βορίδη ότι υπάρχουν δανειολήπτες που εκμεταλλεύονται την κρίση, για να μην πληρώσουν, είναι κολοκύθια. Λέτε οι τράπεζες να μην γνωρίζουν όλη την περιουσιακή κατάσταση των εχόντων και κατεχόντων και να μην έχουν δυνατότητα να τους τα πάρουν μέχρι κεραίας;
Πού ζουν ρε αυτοί οι υπουργοί!!!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
.jpg)
%20(3).jpg)
.jpg)
