Για να μη μας ξαναπούν ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί»

[Αφιερωμένο σε όσους πανηγύριζαν το βράδυ της 04.10.2009 για τη νίκη του ΜΕΣΣΙΑ που θα τους μοίραζε τα «Λεφτά που υπάρχουν» και σ’ εκείνους που θα έφερναν τη Νέα Ελλάδα την 17.06.2012]

Σχεδόν κάθε μέρα βλέπει το φως της δημοσιότητος ένα άρθρο για την ανάγκη τροποποίησης του Συντάγματος, το οποίο παραβιάζεται ασυστόλως από 04.10.2009 και εντεύθεν. Και είναι γεγονός ότι η αντοχή κάθε Συντάγματος δοκιμάζεται σε περιόδους κρίσης, ως αυτή που βιώνουμε τέσσερα χρόνια τώρα. Έχω, λοιπόν, και εγώ μια προτασούλα, μιας και είναι πανθομολογούμενη η αποτυχία των κειμένων συνταγματικών διατάξεων να συγκρατήσουν τους εκμαυλιστές του ελληνικού λαού. Άκαιρη ίσως, αφού η αναθεώρηση του Συντάγματος, για την οποίαν ο νυν πρωθυπουργός είχε 31 προτάσεις, όταν ήταν υποψήφιος πρωθυπουργός, έχει χαθεί στα βάθη της λήθης μαζί με δεκάδες άλλες εξαγγελίες. Προέχει η διάσωση των τραπεζών και του εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικού συμπλέγματος εν γένει. 

Προτείνω λοιπόν:

[ΣΗΜ: το σύνολο του Συντάγματος χρειάζεται εκ βάθρων αναθεώρηση, αλλά περιορίζομαι στα βασικά].

1η τροποποίηση

Το άρθρο 56 του Συντάγματος αντικαθίσταται ως εξής

«1. Δεν μπορεί να εκλεγεί βουλευτής πριν παρέλθουν οκτώ έτη από την οπωσδήποτε λήξη της θητείας του οποιοδήποτε πρόσωπο υπηρετεί ή υπηρέτησε ως υπάλληλος με οποιασδήποτε μορφής σχέση στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα ή είναι ή διετέλεσε επί κεφαλής ή μέλος της διοίκησης οποιασδήποτε επιχείρησης ή πάσης μορφής εταιρείας, στην οποία μετέχει αμέσως ή εμμέσως το Δημόσιο ή νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου ή οποιασδήποτε αυτοδιοικητικής Αρχής ή Ανεξάρτητης Αρχής. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους μετακλητούς υπαλλήλους που υπηρετούν ή υπηρέτησαν σε οποιαδήποτε θέση καθώς και για τα μέλη της διοίκησης συνδικαλιστικών οργανώσεων πάσης βαθμίδος.

2. Βασική προϋπόθεση για να θέσει οποιοσδήποτε υποψηφιότητα είναι η κατάθεση, μαζί με όλα τα άλλα δικαιολογητικά που ορίζει ο νόμος, βεβαιώσεως του φορέα κοινωνικής ασφάλισης του υποψηφίου περί συμπληρώσεως επτά ετών πραγματικής συντάξιμης εργασίας ή αυτοαπασχόλησης».

Αιτιολογική έκθεση: το σημερινό άρθρο 56 θέτει περιορισμούς ως προς την εκλογιμότητα, οι οποίοι, όμως, δεν είναι επαρκείς για να αποτρέψουν όσους καταλαμβάνουν αξιώματα από το να επιδιώκουν με ανταλλάγματα την εκλογή τους ως βουλευτών αντί να ασχολούνται με το αντικείμενο της θέσης τους επ’ αγαθώ του λαού. Από τη στιγμή που ο υποψήφιος βουλευτής θα πρέπει να περιμένει οκτώ χρόνια από την απαγκίστρωσή του από το Δημόσιο Ταμείο για να θέσει υποψηφιότητα, θα συρρικνωθεί τα μέγιστα το φαινόμενο να διορίζονται σε θέσεις μετακλητών υπαλλήλων άνθρωποι που οραματίζονται να εκλεγούν βουλευτές καταχρώμενοι της εξουσίας που τους παρέχει ο νόμος και ο υπουργός στη διάρκεια της θητείας τους. Το ίδιο ισχύει και για όλους ανεξαιρέτως τους δημοσίους υπαλλήλους, εν γένει δε όλους αυτούς που σιτίζονται από το εν ευρεία εννοία Δημόσιο Ταμείο. Η επέκταση της απαγόρευσης και στους συνδικαλιστές είναι αναγκαία, αφού έχει παρατηρηθεί ότι η πλειονότητα των συνδικαλιστών εκμεταλλεύονται το αξίωμά τους για προσωπικό όφελος και όχι προς όφελος των εργαζομένων που εκπροσωπούν. Η πιστοποίηση της επί επταετία κοινωνικής ασφάλισης κρίνεται αναγκαία, ώστε όποιος εκλεγεί βουλευτής να έχει γνωρίσει τί σημαίνει εργασία και, έτσι, να συναισθάνεται τί σημαίνει η ψήφος του, όταν υπερψηφίζει διάταξη σχεδίου νόμου, η οποία έχει αντίκτυπο στην περιουσιακή και προσωπική κατάσταση των μελών της κοινωνίας που τον έστειλαν στη Βουλή, ιδία δε των ασθενέστερων εξ αυτών.

2η τροποποίηση

«Οι παράγραφοι 1 και 2 του άρθρου 47 καταργούνται».

Αιτιολογική έκθεση: με την εν λόγω κατάργηση παύει ισχύων ο θεσμός της εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας χορήγησης χάριτος ή της άρσης συνεπειών επιβληθείσης ποινής. Η εφαρμογή του θεσμού μέχρι σήμερα έχει δείξει ότι έχει γίνει κατάχρηση και αυτού.

3η τροποποίηση

«Το άρθρο 86 καταργείται. Κάθε παραπομπή σ’ αυτό θεωρείται ως μη γεγραμμένη»

Αιτιολογική έκθεση: με το καταργούμενο άρθρο βρίσκονταν από το έτος 2001 κατά κυριολεξία στο απυρόβλητο οι επίορκοι υπουργοί, η δίωξη των οποίων εξηρτάτο από τις συγκυρίες των συσχετισμών των πολιτικών δυνάμεων στη Βουλή και μέσα σε στενά χρονικά πλαίσια, τα οποία οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε παραγραφή των αδικημάτων. Όποιος ασκεί υπουργικά καθήκοντα θα πρέπει να ενεργεί με γνώμονα το συμφέρον του λαού και να μην ελπίζει στην απαλλαγή του ελέω της συγκυριακής πλειοψηφίας των βουλευτών και της μικροκομματικής νοοτροπίας αυτών. Επίσης, τα αδικήματα των υπουργών θα παραγράφονται πλέον όπως όλων των άλλων πολιτών, θα εκδικάζονται δε από τα κοινά δικαστήρια, όπως συμβαίνει με όλους τους άλλους πολίτες. Για τους βουλευτές υπάρχει η επαρκής προστασία του άρθρου 66 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο απαιτείται άδεια της Βουλής για δίωξή των σε βαθμό πλημμελήματος, ενώ αν πρόκειται για κακούργημα δεν απαιτείται, πολύ σωστά, η άδεια της Βουλής.

4η τροποποίηση

Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 44 αντικαθίσταται ως εξής: «Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιερχομένου κατόπιν προτάσεως ειδικής Επιτροπής της Βουλής συγκροτούμενης από το εν δέκατο του συνολικού αριθμού των βουλευτών οριζομένων δια κληρώσεως την επομένη της ενάρξεως εκάστης βουλευτικής συνόδου. Η Επιτροπή αποφασίζει με την πλειοψηφία των δύο τρίτων των μελών της.»

Αιτιολογική έκθεση: επειδή και ο θεσμός της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου έχει καταστρατηγηθεί βάναυσα, όπως έδειξε το πρόσφατο παρελθόν, εισάγεται ρύθμιση παρόμοια με εκείνην του Συντάγματος του 1952, ώστε κάθε έκτακτη νομοθέτηση να έχει την εκ των προτέρων συναίνεση και όχι μόνον την εκ των υστέρων έγκριση των αντιπροσώπων του Έθνους. Ο ορισμός των μελών της Επιτροπής δια κληρώσεως και η λήψη αποφάσεων με αυξημένη πλειοψηφία εξασφαλίζουν τόσο τη δημοκρατικότητα στη διαπίστωση της ύπαρξης εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης όσο και στην ορθότητα του περιεχόμενου της ΠΝΠ.

Σωτήριος Καλαμίτσης – φιλοπαίγμων αιθεροβάμων ουτοπιστής

Φίλος του γιατρού Γωγούση